Bence umut insanı hayata bağlayan duygudur. BİR BAKALIM :
Diyelim ki umutsuz bir çocuk var. O zaman bu çocuğun yaşama sevinci kalmaz. Çünkü umudun bizim hayatımızdaki yeri bir ağacın toprağın altındaki köküdür. Belki fark edilemez ama ağacı o kök tutar ayakta. İşte hayatta bizimde ayakta durmamızı sağlayan, bizi ayakta tutan içimizdeki umut duygusudur. Umudumuzun bize kattığı yaşama sevinci ise o ağacın dallarıdır. Kök büyüdükçe
dallar da büyür. Daha sonra umut sayesinde büyüyen hayat sevincimiz, çiçek açmaya başlar. Bu çiçek bizim hedeflerimiz ve amacımızdır. Bu çiçek daha sonra meyve vermeye başlar. Bu meyve bizim hedeflerimiz, amaçlarımızdır, ve başarımızdır. Yani açıkçası umut ne kadar içimizde en çıkmaz yerinde olursa olsun içimizdeki umut mumu yandıkça çok iyi bir hayat yaşıyoruz demektir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder